28 Ocak 2010 Perşembe

Ankara’ya Kar Yağdı


Sabah uyandığımızda her yer bembeyazdı. Hala da yağmaya devam ediyordu. Anne oğul hastalığımız devam ediyordu. Neyse ki burun akıntısı olarak devam ediyorda yataklara düşmüyorum. Baba da İzmir’de olunca hepten ayakta durmam gerekli olduğunu biliyorum. Hazır baba da yokken hafta sonunu değerlendirelim ve İstanbul’a dayının, teyzenin yanına gidelim diye düşündük ama kar yağınca İstanbul yalan oldu. Hafta sonu beraber olacağız.
Artık karı sevmiyorum. Kar demek soğuk demek, zorluk demek. Evimizde sıcacık çayımızı, kahvemizi yudumlarken, yanımızda sevdiklerimizle muhabbet varsa cam kenarı beyazı seyretmek ne güzel olur. Ama öyle değil gerçekler. İşe gitmek zorundayım. Her yer kar, arabayı çıkaramadım. Vasıta bulmak problem. Kuzucuğum bakıcıda. Camdan dışarı baktığımda; evsiz insanlar aklıma geliyor. Ya da ısınacak yakıtları olmayanlar. Okula giden üstünde sadece hırkası olan, yırtık ayakkabılı çocuklar. Bu yüzden soğuğu artık sevmiyorum.

3 yorum:

  1. Sağol canım iltifatlarına aldım tema sırasına haber veririm gelince ok sevgiler

    YanıtlaSil
  2. Daha yorumları onaylamadım ondan göremiyorsunuz yazdım ya size buradan da okdir diye :)

    YanıtlaSil
  3. Tamam ozaman çok teşekkür ediyorum. Sıramı sabırsızlıkla bekliyorum.
    Sevgiler

    YanıtlaSil